Jambo Belgigi!

De afgelopen dagen namen we heel wat verdere indrukken op in functie van de omgang met Kenianen en de stage op rainbow4kids. Ook verdere indrukken rond dagelijkse manier van leven in de vrijwilligerswoning laten ons niet onberoerd: een heerlijk fruitrijk ontbijt op het terras met de Keniaanse zon in ons aangezicht en een zeebriesje op de achtergrond zorgt regelmatig voor een ontspannend begin van de dag.

Gisteren maakten we kennis met het dorpje dat zich heeft gevestigd rondom het ‘land van de school’. Confrontatie met extreme uitersten in onze Westerse < > Afrikaanse levenssfeer werd een feit. De dorpsgemeenschap kent nog steeds het gemeenschapsgevoel zoals 70 jaar geleden: dorpsgenoten voeden elkaars kinderen op (hierbij nemen de oudere zussen voornamelijk een moederrol op zich bv. Omdat de mama geen zorg (kan) dragen voor de kinderen (cfr. Alcoholproblemen), een dorpschef is aanwezig en wordt sterk gerespecteerd,…

Een rondleiding vond plaats door Ruben, de vader van Jackson (de 30- jarige jongeman die ons overal dient te begeleiden). Met trots vertelde hij hoe enkele toiletten door Belgische vrijwilligers werden gesponsord/geplaceerd, hoe de ‘dorpskeuken’ (stenen oven) werd gesubsidieerd door de overheid, de waterput functioneert, waar de ‘taka taka’ (vuilnis) wordt verzameld,…                                               Ongelofelijk hoe mensen kunnen leven in een zeer kleine ruimte (grote gezinnen waarbij nauwelijks een afscheiding wordt gemaakt tussen de 'kamers' van ouders en kinderen. Vele kinderen slapen ook samen in eenpersoonsbed). De hutjes blijken vooral gemaakt van riet of golfplaten!                                      

Het verloop van de kennismaking met de dorpsgenoten verliep zeer moeizaam wegens de talloze charmante kinderen die onze aandacht kregen (‘chekka, chekka’= lachen voor de foto, werd dan ook al snel een leuze tijdens het verdere verloop). Doordrongen van een ‘moedergevoel’ was het dan ook zeer moeilijk om te weerstaan aan de tandpastasmile van deze kinderen.

Het kleine dorp liep over in de steengroeve, waar mannen hard labeur moeten verrichten voor een beperkt loon: kappen van stenen uit de groeve, die op hun beurt in kleine steentjes worden gekapt door de vrouwen. Van ‘veiligheidsmaatregelen’ (veiligheidsschoenen of andere) was hier geen sprake: mannen kapten met houwelen de stenen op ‘overschotjes’ van schoenen (kapotte sandalen die aan flarden hangen).

Let op het contrast met de uit stenen gebouwde villa op de achtergrond.

Het dorp leeft van wat de natuur voortbrengt, toerisme en hetgeen ze onderling kunnen verhandelen. Het blijft zeer moeilijk om het hoofd boven water te houden (= dagelijks voldoende voeding voor het gezin op ‘tafel’ te zetten) gezien velen bijna geen geld of scholing kennen (deze spreken enkel Swahili).

Eenmaal het dorp werd doorgelopen en we aan iedereen werden voorgesteld (bedoeling zal zijn om contacten met deze mensen te onderhouden door regelmatig op bezoek te gaan), werd een rondleiding voorzien in de school. Komende maandag start er officieel onze stage: deelname aan de ‘parents day’ (enkel de ouders van de kinderen komen voor de introductie van het 3^e en laatste trimester van het schooljaar – vanaf 01/11/2011 gaan de examens in en begint de zomervakantie vanaf 18/11/2011). Ik tracht me alvast mentaal voor te bereiden op de mogelijke drukke ‘atmosfeer’ – cfr. Iets > dan 300 leerlingen! Vanaf dinsdag 6 september wordt verwacht ons voor te stellen aan de kinderen op het podium van rainbow4 kids (waar dagelijks de rijen kinderen worden verzameld per klassen). Dan zal ik kinderen met een leerachterstand individueel of in kleine groepjes kunnen begeleiden na een observatieperiode van 1,5 week (Oh ja, ‘mathematics (knipoog naar onze papa)’, ‘biologie’ e.a., here I come!), evenals een ondersteuning kunnen betekenen voor de ‘teachers’ in verdere uitbreiding van turnlessen, PO,…

Vandaag  maakten we ter voorbereiding alvast de klassen schoon: uitvegen, dweilen, banken afstoffen, materiaal verschuiven van de ene naar de andere klas. De grootste hulp verkregen we van de enthousiaste leerlingen (jong en oud) die de indruk geven zeer leergierig te zijn (boeken inbladeren) en met zeer kleine dingen in het leven tevreden zijn (zich vereerd voelen om de ‘teacher’ te mogen helpen met het materiaal, 5 KSH (< 0,05 cent) van de mama krijgen om 1 snoep te kopen. Daar kunnen de Belgische (/ Europese) leerlingen nog heel wat van leren!

Meer zicht werd op die manier ook verkregen op de materialen waarover deze klasjes beschikken: dit blijkt veel meer dan ik aanvankelijk had verwacht (met dank aan de vele sponsors en vrijwilligersteam)! Penselen, perforator, ‘pritt’, punaises, een speelplaats voor de kleuters:

Opvallend hierbij wel is de zorgzaamheid waarmee wordt omgegaan met tekeningen, papieren bv. getekend menselijk lichaam, het oog, het hart: deze worden afgestoft en ondanks scheuren of ‘verkreukelingen’ en verkleuring mooi terug opgehangen voor een volgend trimester (< > materialistische ingesteldheid van onze consumptiemaatschappij). Ook hier kan nog veel van geleerd worden (verloren waarden).

Hieronder de nieuwe reeks wist-je-datjes:

WIST-JE-DATJES

-          Je hier sigaretten, snoepjes e.a. ‘luxemateriaal’ per 1 kan kopen in de plaatselijke ‘shops’?

-          Er dagelijks ‘old school’ cd’s van Get Ready worden afgespeeld in onze woning: ‘dromen die je deelt – jij en ik, het blijft een wonder’, ‘marjolein,…’ – van een sfeermaker gesproken!

-          Potten nutella choco hier 10 euro kosten, we ons dan ook wenden tot de goedkopere versie, we ook begrijpen waarom de goedkopere versie goedkoper is?

-          België in vergelijking met ‘the African way of living’ zeer overbeschermend staat tegenover het opgroeien/ontwikkeling van kinderen, als je hier rondloopt je ook zou begrijpen hoe belachelijk sommige veiligheidsmaatregelen/protocollen zijn (cfr. Sterilisatie van tutten < > African way of living).

-          De opleiding pedagogische wetenschappen naar Afrikaanse normen mogelijks als nutteloos wordt gezien (althans in de arme dorpjes). Prioriteiten gaan meer terug naar verdienen van geld op allerlei manieren om te ‘overleven’.

-          ‘Dawa’ een zeer populaire cocktail is in Kenya en bijna dezelfde ingrediënten bevat als een mojitto (rum, rietsuiker, honing, limoen en fruitsap)?

-          De ‘tropicana’ een zeer gezellige Reggaebar is, waar verscheidene ‘rastamannen’ over de vloer schuiven – dat de werknemers zich doorheen de paden naar de tafels ook volledig laten ‘losgehen’ op de muziek!

De ‘Tusker’ een Keniaans ‘biertje’ is van halve liters voor slechts 1,4 euro! Marieshamarev, Santé betekent in Swahili (klinkt bijna zoals Maria Jozef)

-          Sawa OK betekent in Swahili (bijna uitgesproken zoals cava).

KWAHERI!